Nga mediat tradicionale te mediat e reja

Mediat tradicionale janë mediat që  ekzistonin para internetit  ; këto përfshijnë radion, televizionin dhe median e shkruar. Që nga vitet 1990 dhe me ardhjen e teknologjisë dixhitale, metodat e “konsumit/shpërndarjes së informacionit” kanë evoluar, duke i bërë këto media tradicionale të përshtasin përmbajtjen e tyre për të qëndruar më afër audiencës së tyre dhe thjesht për të mbijetuar. Si rezultat, media e shkruar, radioja dhe televizioni po ripërtërihen në mënyrë strukturore duke ofruar versione “online”, si dhe versione të përshtatura për telefonat inteligjentë dhe tabletët.

Pavarësisht këtyre mënyrave të reja të informimit, duhet theksuar se qëllimi i mediave tradicionale mbetet i njëjtë:  të përhapin të njëjtin informacion tek një grup i madh njerëzish në të njëjtën kohë . I takon marrësit të informacionit të vendosë nëse do t’i kushtojë apo jo vëmendje të veçantë informacionit që i drejtohet atij.

Këto media tradicionale dhe historike, të cilat karakterizohen nga gazetaria profesionale dhe njëfarë ngurtësie në formatet e tyre (kufizime editoriale, periodikitet), kanë si aset kryesor reputacionin e tyre. Ato mbeten edhe sot e kësaj dite  të konsideruara si një burim i besueshëm informacioni,  veçanërisht përballë shfaqjes së përhapjes së lajmeve nëpërmjet rrjeteve sociale.

Mediat sociale

Që nga viti 2004, kanë dalë lojtarë të rinj mediatikë dhe kanë hyrë në konkurrencë me mediat tradicionale: mediat sociale ( mediat e reja ). Këto janë  platforma dixhitale, përmbajtja e të cilave gjenerohet nga përdoruesit  dhe ku parimi i ndërveprimit midis përdoruesve të ndryshëm të internetit është thelbësor. Kjo logjikë bashkëpunimi është specifike për Web 2.0: dikur spektatorë të faqeve të internetit, përdoruesit e internetit tani janë aktorë. Ndër mediat sociale më të rëndësishme sot janë: Facebook, YouTube, Instagram, Twitter, Pinterest, Snapchat dhe Linkedin.
Mediat sociale, të cilat po bëhen një nga burimet kryesore të informacionit për publikun, veçanërisht midis të rinjve, dallohen nga  karakteristika specifike  që po e transformojnë thellësisht mjedisin mediatik.

Këto platforma para së gjithash inkurajojnë  ndërveprimin:  programet e lajmeve tani janë krijuar për t’u komentuar në rrjetet sociale, veçanërisht në Twitter, gjë që inkurajon shkëmbimin e ideve dhe reflektimin.
Mediat sociale gjithashtu mbartin fuqinë e  menjëhershmërisë . Sot, me mjete si “LiveTweet”, përdoruesit mund të ndjekin një ngjarje drejtpërdrejt pa qenë të pranishëm. Ata e dinë se çfarë ka ndodhur shumë kohë para imazheve në lajmet e orës 8 të mbrëmjes.

Mediat sociale kanë thyer gjithashtu  monopolin mbi prodhimin e lajmeve  që dikur e kishin mediat tradicionale. Falë platformave si Facebook, kushdo mund të jetë dëshmitar i një ngjarjeje dhe ta ndajë atë me botën brenda sekondave. Kjo praktikë i ka dhënë jetë  “gazetarisë qytetare “, e cila e shndërron çdo përdorues të mediave sociale në një prodhues të mundshëm lajmesh.

Informacioni në Epokën Dixhitale: Rreziqet dhe Mundësitë

Shfaqja e formave të reja dixhitale të informacionit (lajme online, blogje, Wikipedia, YouTube, rrjete sociale, etj.)  promovon akses më të gjerë në njohuri, liri shprehjeje dhe pjesëmarrje qytetare . Sot, vërejmë se bashkëjetesa e mediave të shtypura, audiovizuale dhe online nëpërmjet mbështetjeve të shumëfishta lejon akses më të gjerë në informacion dhe krijimin e një kulture pjesëmarrëse ku qytetarët nuk konsumojnë thjesht informacion, por kontribuojnë në mënyrë aktive në prodhimin dhe shpërndarjen e tij.

Rreziku kryesor i këtij peizazhi të ripërtërirë mediatik është  dezinformimi.  Në të vërtetë, përdorimi masiv i mediave sociale çon në reflektim mbi vërtetësinë e informacionit. Sa i besueshëm është një individ të shprehë një mendim mbi një temë? A nuk rrezikon kjo të kontribuojë në konfuzionin që rrethon çështjen e lajmeve të rreme dhe ta bëjë edhe më të vështirë dallimin e së vërtetës nga trillimi në internet? Nga kjo perspektivë, gazetaria “klasike” e ruan rëndësinë e saj. Misioni i saj i përzgjedhjes, analizimit dhe deshifrimit të informacionit mbetet thelbësor.